ทาสทรมาน

ดวงตะวันลับทิวแมกไม้

ใจพี่ก็หายหายลับไปกับตะวัน
สิ้นแสงสูรย์อาดูรโศกศัลย์
ทิวาลับลาพลันเหมือนดังมีดบั่นหัวใจ

คอยละเมอเพ้อว่าเธอนั้น
ยังเป็นมิ่งขวัญขวัญชู้คู่ฤทัย
สวาทยังหวามฝังจำติดใจ
มิแรมนิราศไกลฝังใจอยู่ชั่วนิรันดร์

รักเจ้าเอ๋ยรักเคยสมปรารถนา
ลับไปไม่หวนคืนมาสุดไขว่คว้ามาแนบขวัญ
วิมานที่หวังพังมลายลงสูญพลัน
เหลือเพียงซากนั้นดั่งทาสทรมาน

ยามราตรีนี้พี่ยิ่งหมอง
ใจพี่กลัดหนองหมองใจด้วยจากนงคราญ
สวาทหายแรมมลายแหลกลาญ
ทิ้งซากรักไว้ประจานทรมานจิตใจนักเอย

*****