ลมจ๋า

ลมเอย เจ้าหอบรักมา ให้ใคร
จงพัด กลับไป
เพราะดวง ฤทัย ข้าไม่ต้องการ
ข้ากลัว เหลือเกิน
กลัวรัก ที่สิ้น สงสาร
กลัวรัก จะทรมาน
กลัวดวง วิญญาณจะต้อง ร้องไห้

ลมเอย เจ้าหอบรักไป เถิดหนา
หากพัด กลับมา
แล้วกลัว น้ำตา รักต้องตกใน
ข้ากลัว รักลวง
กลัวรัก อารมณ์ อ่อนไหว
กลัวรัก จะไม่เข้าใจ
กลัวจนฤทัย ไม่กล้า ชื่นชม

กระแส ลมแรง
ยังไม่แสลง เท่าลมรักลวง
ลม กระซิบ ที่เคย ว่าห่วง
กลับกลาย สลาย เป็นลม
คอยพัด บาดใจ
ให้เป็น รอยทุกข์ ระทม
ใจรัก จึงต้อง ขื่นขม
เพราะหลง เชื่อลมรัก ลวง

ดวงใจ ข้าตรม แล้วลมเจ้าเอ๋ย
อย่าเย้ย ข้าเลย
พัดเลย ผ่านไป แล้วไม่ต้องหวล
ข้ายอม ช้ำใจ
ในรัก ที่ข้า เคยหวง
ลมจ๋า อย่าตามมาลวง
สงสาร ดวงใจ ดวงนี้ เถิดลม

*****