ฉันยังประหม่า ลืม กาย
สิ้นความละอาย หักใจไม่วาย เพ้อ ชม
ดู ท่าทีอาจ-อง เร้าใจให้หลง รักนิยม
วงสังคม ต่างชื่นชม วิญญาณ์
หรือเทพบุตร จำ แลง
พระพรหมท่านแสร้ง แปลง มา
ท่วงทีวาจา เสน่ห์ตรึงตรา เร้า ใจ
ปล่อย ความรักชักนำ แล้วแต่กรรม นำไป
คร่ำครวญความนัย จากดวงใจ จริงเจียว
เฝ้า สงวน ตัว เพื่อให้เธอ คนเดียว
ไม่แลเหลียว ห่วงใย ใคร เลย
แม้เราจะอยู่ ไกล กัน ฉันคงรักมั่น ยืน ยง
ด้วยจิตพะวง ผูกพันซื่อตรง ฝัง ตรึง
ยาม อยู่เคียงตัวเธอ หัวใจพร่ำเพ้อ เผลอคนึง
ใจรักตรึง เฝ้ารำพึง คิด ไป
หวังเธอเป็นร่ม โพธิ์ ทอง
พิทักษ์ปกป้อง ปวง ภัย
ร่มรื่นหทัย หากได้ดวงใจ ไว้ อิง
ห่วง พะวงละเมอ รักแต่เธอ จริงจริง
ได้เธอพึ่งพิง มุ่งจะอิง จริงเจียว
เฝ้า สงวนตัว เพื่อให้เธอ คนเดียว
ไม่แลเหลียว ห่วง ใย ใคร เลย ..
*****
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น