ฮัม..เจ้านางนวล
เจ้าบินหวนทวนลม
ถึงเหน็บหนาวระบม
เจ้าก็ตรมอยู่เดียวดาย
คนเคยเห็นใจ
เขาคงไม่มาแลเหลียว
คิดว่าเจ้าปราดเปรียว
เที่ยวกางปีกลําพอง
ฮัม…เจ้าดารา
เจ้าลอยฟ้าเรืองรอง
เขาต้องแหงนคอมอง
จ้องดูดาวที่พราวพราย
ยามใดเมฆบัง
แสงพราวพร่างกลับเลือนหาย
โถ..ดาวต้องซ่อนหลบกาย
อยู่ในม่าน ราตรี
ฮัม…เจ้าดารา
วอนให้ฟ้าปรานี
ฟ้าก็ไร้ไมตรี
ไม่ไยดีดาวรําไร
ดาวจากฟ้ามา
น้ำตาเจ้าซ่อนเอาไว้
หาคนช่วยปลอบใจ
ใครจะซับหยาดน้ําตา
*****
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น