ตะวันผันแปรแลหาย
ชั่วพริบตาฟ้าก็ดับ
นั่งมองแสงทองลาลับ
ซึมซับรักเดือนเยือนฟ้า
ดับร้อนคลายหายทันตา
แต่ความร้อนใจมันหนักหนา
กรุ่นในทรวง
เฝ้าแต่สุมไฟรุมรักนั้น
นับวันยิ่งผลาญใจ
เป็นทุกข์ยิ่งใหญ่ในทรวง
ไฟรักรุมใจทนไม่ไหว
ปวดหัวใจแค่ไหน
เห็นใจบ้างเธอ
ข้างกายหนาวเย็นยิ่งนัก
ที่พักใจไร้ร่องรอย
คร่ำครวญหวนหา เฝ้าคอย
เดือนคล้อย
น้ำค้างเหน็บหนาว
แต่หัวใจฉันร้อนผ่าว
ดั่งไฟเผาใจให้ปวดร้าว
กรุ่นในทรวง
เฝ้าแต่สุมไฟรุมรักนั้น
นับวันยิ่งผลาญใจ
เป็นทุกข์ยิ่งใหญ่ในทรวง
ไฟรักรุมใจทนไม่ไหว
ปวดหัวใจแค่ไหน
เห็นใจบ้างเธอ
ฉันคิดถึงเธอทนไม่ไหว
อยู่ไหนเธอ หวนกลับมาหา
ไฟรักรุมใจทนไม่ไหว
อย่าให้ตายเพราะไฟรักเลย.
*****
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น