ค่อนคืนพี่นอนไม่หลับ
เฝ้าแต่ประทับถึงรอยตรึงตรา
ดั่งเหมือนไฟสุมในอุรา
เฝ้าข่มใจพี่นี้ให้หลับ ใจกลับทรมา
เฝ้าห่วงกลัวแก้วตาจากไป
ให้พี่ต้องอ้างว้าง
กลิ่นกายเนื้อนางหอมกรุ่น
ช่างละมุนหอมอวนไม่สร่าง
รอยเนื้อนางฝังใจใกล้สาง
ไม่จืดจางเลือนร้างห่างไกล
ไอกลิ่นกายนาง
เฝ้าจูบกอดหมอนข้างแทนนาง
แนบทรวงยามนิทรา
*****
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น