ผมก่อนนี้คนศรีประจันต์
ผมเบื่อสุพรรณมาเที่ยวทำงานละแวกนี้
ผู้หญิงผู้หยังผมยังไม่มี
หน้าหนาวมาทีกลัดกลุ้มอุรา
อยากได้แฟนก็แสนลำเค็ญ
ผมเกี้ยวไม่เป็นมันยากมันเย็นเป็นหนักหนา
จะพูดจีบเธอก็เหน่อออกมา
กลัวขายขี้หน้าต้องเก็บไปละเมอ
ผิวสาวขาวจังยังติดตา
ผมอยากไปขายนาขนเงินมาหมั้นเธอ
กลางคืนก็ฝันฝันฝันเสมอ
แถมเพ้อกับราตรี
สาวคนงามอย่าหยามเหยียดกัน
สุ้มเสียงจำนรรก็เหน่อสุพรรณกันแบบนี้
แต่หัวใจรักมันหนักแน่นดี
แม่น้องนวลศรีคนดีจงเหลียวแล
ผมพูดมาใช่ว่าเจ้าชู้
ไม่เชื่อลองดูรักยอดพธูโดยแท้
ยิ่งหน้าหนาวลมตัวผมมันแพ้
ให้สาวช่วยแก้ผมคงสบาย
ผมมีนาอยู่ห้าหกอัน
อยู่ที่สุพรรณจะได้ทำการแบ่งขาย
อย่างต่ำสี่ซ้าห้าหมื่นสบาย
เพื่อตระเตรียมจ่ายในเรื่องงานวิวาห์
ผมฝันถึงวันจะได้ครอง
ถ้าหากไม่สมปองผมคงจะต้องลา
จะอยู่ให้เศร้าเศร้าเศร้าทำไมหนา
สาวจ๋าอย่าเดียจฉันท์
ผมเป็นยังไงสืบได้เลยหนา
กระแช่กัญชากินเหล้าเมายาเทือกนั้น
ไปถามดูซีทั่วศรีประจันต์
ชมผมทุกบ้านไม่เชื่อลองรักดู
**********
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น