น่ารัก

น่ารักเมื่อเธออยู่ใกล้ หวานหวานละไม นี่แหละใจของเธอ ซ่อนใจ ฉันไม่กล้าเสนอ เกรงว่าฉันจะเก้อ เธอรักก่อนได้ไหม
หากรัก บอกมาค่อยๆ ขวัญฉันจะลอย ลิ่วไปไกลแสนไกล โธ่เอ๋ย ขวัญนั้นคงหวั่นไหว ยามที่เห็นเธอใกล้ ใจฉันสั่นละเมอ
ยิ่งคิด บางครั้งฉันก็ ท้อใจ ด้วยจนหนทาง รักเอ่ย ช่วยเผยอำพราง เปิดทางให้บ้าง สร้างสะพานรัก ทอดไว้ ให้ใจฉันข้าม แล้วฉันจะตาม ติดเธอไปทุกทาง บ่ายเย็น เช้าสายยามรุ่งสาง มอบใจรักเคียงข้าง จะไม่สร่างรักเธอ น่ารักเมื่อเธออยู่ใกล้ หวานหวานละไม หลับในความสัมพันธ์ มอบใจ ของเธอให้กับฉัน ตราบชั่วนิจนิรันดร์ จะยึดมั่นรักเธอ

*****

สายลมแห่งรัก

รักเคยพัดผ่านมา แล้วลับลาดั่งลม ทิ้งเพียงความขื่นขมอยู่ในใจ เฝ้ารอใครสักคน เมื่อสายลมพัดมาใกล้ อาจเจอใครสักคนที่ไม่ผ่านเลย เพียงสายลมแผ่วๆ ทำให้ใจสั่นๆ เธอคนนั้นเหมือนคนในฝันของใจ เพียงสายตาตรงกัน ทำให้ใจไหวๆ อยากจะรักอีกครั้งได้ไหม ฮึมๆ สายลมแห่งรักพัดมา ขอจงอย่าพารักไป อย่าพัดให้เธอห่างไกลให้เราห่างกัน หากลมได้ยินหัวใจ ขอจงเมตตาบ้างสักครั้ง ให้รักได้อยู่คู่กัน ให้เธอได้อยู่คู่ฉันตลอดไป หัวใจที่ขาดรัก เหมือนฟ้าที่ขาดดาว ทุกค่ำคืนเงียบเหงาและอ้างว้าง ได้เจอเธอวันนี้ เหมือนดังปาฏิหาริย์ ฟ้าบันดาลให้รักมาเกิดกลางใจ เพียงสายลมแผ่วๆ ทำให้ใจสั่นๆ เธอคนนั้นเหมือนคนในฝันของใจ เพียงสายตาตรงกัน ทำให้ใจไหวๆ อยากจะรักอีกครั้งได้ไหม ฮึมๆ สายลมแห่งรักพัดมา ขอจงอย่าพารักไป อย่าพัดให้เธอห่างไกลให้เราห่างกัน หากลมได้ยินหัวใจ ขอจงเมตตาบ้างสักครั้ง ให้รักได้อยู่คู่กัน ให้เธอได้อยู่คู่ฉันตลอดไป

*****

นกนางนวล

ย่างเข้าเดือน ตุลา ฝนเริ่มซา ลมหนาว โชยมา ท้องนภาจรดขอบน้ำ คลื่นไล่ตาม กระทบกัน. สุขใจ จริงเชียว เที่ยวบางปู ดูนกนางนวล ชวนให้ใจ ล่องลอย อิสระเสรี นก นางนวล นก นางนวล เจ้าบินลอยต่ำ กลับคืนสูงได้ แต่มนุษย์นั้นไซร้ ต่ำต้อยพลอยถูกย่ำยี. เจ้าบิน ไปมา เหมือนท้าทาย มนุษย์ อย่างฉัน ว่าใครกันที่สุขแท้ แม้เจ้าเป็นเพียงนกนางนวล นก นางนวล นก นางนวล เจ้าบินลอยต่ำ กลับคืนสูงได้ แต่มนุษย์นั้นไซร้ ต่ำต้อยพลอยถูกย่ำยี. เจ้าบิน ไปมา เหมือนท้าทาย มนุษย์ อย่างฉัน ว่าใครกันที่สุขแท้ แม้เจ้าเป็นเพียงนกนางนวล เจ้าบิน ไปมา อิสระเสรี เจ้าบิน ไปมา แม้เจ้าเป็นเพียงนกนางนวล เจ้าบิน ไปมา อิสระเสรี เจ้าบิน ไปมา แม้เจ้าเป็นเพียงนกนางนวล

*****

ชีวิตละคร

ตัว..ของเรา เป็นใครกันแน่ เฝ้าเปลี่ยนแปร ชีวิตทุกวันไป ตามแต่เขา ปั้นให้ บทบาทวาดไว้ สวมใส่ให้เดิน วันนี้จนมืดมนเหลือที่ แต่พรุ่งนี้ มั่งมีแสนเพลิดเพลิน ความผิดหวังบังเอิญ ที่ต้องเผชิญ เขาวางให้เต้นไป พอ..ปิดม่านเวที โอ้ นี่เราหรือนี่ ผิดแผกแหวกแนวไฉน หลงเพลิน บทบาทลีลาเรื่อยไป ลืมว่าโลกนี้ไซร้ ใครรู้บทตอน ครั้น หวนคืนยืนยังที่เก่า ดั่งคืนเหย้า อบอุ่นเหมือนคราก่อน ยิน แต่เสียงวิเวกวอน กู่เพรียกสะท้อน ละครเล่นจนสิ้นใจ

*****