หอมเอยดอกบัวยั่วอารมณ์
พลิ้วตามสายลมชื่นชมยามเจ้าขึ้นเคล้าลมเล่น
พลิ้วก้านใบไสวดอกพราวแลขาวเด่น
โน้มเอนชูช่อเบิกบาน
พระพายอวลกลิ่นเกสรสุคนธ์
ล้อลมเวียนวน กลีบอุบลตระการ
กลิ่นเจ้าเร้ารื่นชื่นบาน
สายลมพลิ้วจูบเจ้า
คล้ายจะเอาเจ้าขึ้นวิมาน
เป่ามนต์ดลใจให้ร้าวราน
ทะยานลืมสระจะละก้านใบ
หมายไปเริงรื่นกับลม
ภมรร่อนมาเมื่อคราหอม
หมายชมดมดอม
ผึ้งหมายจะตอมยั่วย้อมอารมณ์
เสียงหวี่หวู่ดังรู้เล่ห์กล มนต์รักข่ม
หวังชมเพียงกลิ่นอุบล
ภมรครวญคร่ำคงช้ำชอกใจ
ร้องครวญหวนไห้บัวไม่ปล่อยตน
ต้องมนต์ไหวก้านกับลม
แสนสุดตรมใจผึ้ง
ต้องช้ำวิโยคโศกตรึงใจตรม
ถูกลมรังแกเจ้าแพ้ลม
ระทมดวงจิตเป็นพิษเจ็บกาย
เสียดายเพียงช่อดอกบัว
**********
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น