ชีวิตละคร

ตัว..ของเรา เป็นใครกันแน่ เฝ้าเปลี่ยนแปร ชีวิตทุกวันไป ตามแต่เขา ปั้นให้ บทบาทวาดไว้ สวมใส่ให้เดิน วันนี้จนมืดมนเหลือที่ แต่พรุ่งนี้ มั่งมีแสนเพลิดเพลิน ความผิดหวังบังเอิญ ที่ต้องเผชิญ เขาวางให้เต้นไป พอ..ปิดม่านเวที โอ้ นี่เราหรือนี่ ผิดแผกแหวกแนวไฉน หลงเพลิน บทบาทลีลาเรื่อยไป ลืมว่าโลกนี้ไซร้ ใครรู้บทตอน ครั้น หวนคืนยืนยังที่เก่า ดั่งคืนเหย้า อบอุ่นเหมือนคราก่อน ยิน แต่เสียงวิเวกวอน กู่เพรียกสะท้อน ละครเล่นจนสิ้นใจ

*****

ฝากรัก

 แม้นเพียงได้สบ นัยน์ ตา
ฉันยังประหม่า ลืม กาย
สิ้นความละอาย หักใจไม่วาย เพ้อ ชม
ดู ท่าทีอาจ-อง เร้าใจให้หลง รักนิยม
วงสังคม ต่างชื่นชม วิญญาณ์
หรือเทพบุตร จำ แลง
พระพรหมท่านแสร้ง แปลง มา
ท่วงทีวาจา เสน่ห์ตรึงตรา เร้า ใจ
ปล่อย ความรักชักนำ แล้วแต่กรรม นำไป
คร่ำครวญความนัย จากดวงใจ จริงเจียว
เฝ้า สงวน ตัว เพื่อให้เธอ คนเดียว
ไม่แลเหลียว ห่วงใย ใคร เลย

แม้เราจะอยู่ ไกล กัน ฉันคงรักมั่น ยืน ยง
ด้วยจิตพะวง ผูกพันซื่อตรง ฝัง ตรึง
ยาม อยู่เคียงตัวเธอ หัวใจพร่ำเพ้อ เผลอคนึง
ใจรักตรึง เฝ้ารำพึง คิด ไป
หวังเธอเป็นร่ม โพธิ์ ทอง
พิทักษ์ปกป้อง ปวง ภัย
ร่มรื่นหทัย หากได้ดวงใจ ไว้ อิง
ห่วง พะวงละเมอ รักแต่เธอ จริงจริง
ได้เธอพึ่งพิง มุ่งจะอิง จริงเจียว
เฝ้า สงวนตัว เพื่อให้เธอ คนเดียว
ไม่แลเหลียว ห่วง ใย ใคร เลย ..

*****

ฝากรักไว้ในเพลง

ฝากรักเอาไว้ในเพลง สักคำ
ขอให้เธอจดจำ เอาไว้
เพื่อจะได้คอยเตือน หัวใจ ฮืม..ฮืม
ว่าเราเคย ได้รักกัน..

ถ้อยคำที่ฉันได้มอบ กับเธอ
ขอให้ใจใฝ่ละเมอ เฝ้าฝัน
เพื่อจะได้เตือน ความสัมพันธ์ ฮืม..ฮืม
คำรักนั้น อย่าลืม..

ฟังเธอฟัง เอาไว้ เมื่อเรา ห่างไกล
เพลงจะได้ คอยเตือน
เมื่อยามเหงา ไม่มีเพื่อน
จะได้ คอยเตือน เหมือนฉันอยู่ ใกล้เธอ..

ฝากรัก เอาไว้ในเพลง ให้จำ
หัวใจฉันจะช้ำ ก็เพราะเธอ
ฝากใจมั่น ฝันละเมอ ฮืม..ฮืม
อยู่กับเธอ ผู้เดียว..

*****

ฝากลมวอน

เรืองแสงจันทร์ อันพิไล
พิศไปยิ่ง แสนงาม
เรืองแสงดาว วาววับ วาม
ยิ่งพาวาบหวามใจ
หริ่งหรีดกรีดกริ่ง ไกลๆ
ช่วยให้ใจหวน ละเมอ
จิตพะวงหลงเพ้อ เธอ อยู่ไหน
ฝากหัวใจ ใส่แสงดาว
อันพราวผ่องฟ้า ไกล
ฝากน้ำคำ พร่ำรักให้
เคล้าไปกับ สายลม
แม้เธอได้ยิน คำวอน
หัวใจให้อ่อน ชื่นชม
ฝากหัวใจ ให้นิยม สมรักเอย

ฝากหัวใจ ใส่แสงดาว
อันพราวผ่องฟ้าไกล
ฝากน้ำคำ พร่ำรักให้
เคล้าไปกับสายลม
แม้เธอได้ยิน คำวอน
หัวใจให้อ่อน ชื่นชม
ฝากหัวใจ ให้นิยม สมรักเอย

*****

นกขมิ้น

ค่ำคืน ฉันยืนอยู่เดียวดาย
เหลียวมองรอบกาย มิวายจะหวาดกลัว
มองนภามืดมัว สลัวเย็นย่ำ
ค่ำคืนเอ๋ย

ยามนภาคล้ำไปใกล้ค่ำ
ยินเสียงร่ำคำบอก เจ้าช่อดอกไม้เอ๋ย
เจ้าดอกขจร นกขมิ้นเหลืองอ่อน
ค่ำแล้วจะนอนไหนเอย เล่านกเอย

อกฉัน ทุกวันเฝ้าอาวรณ์
เหมือนคนพเนจร ฉันนอนไม่หลับเลย
หนาว พระพายพัดเชย
อกเอ๋ยหนาวสั่น สุดบั่นทอน

ยามนี้เราหลงทาง กลางค่ำ
ยินเสียงร่ำ คำบอก เจ้าช่อไม้ดอกเอ๋ย
เจ้าดอกขจร
ฉันร่อนเร่พเนจร ไม่รู้จะนอนไหนเอย เอ๋ยโอ้หัวอกเอย

บ้านใดหรือใครจะเอ็นดู
รับรองอุ้มชู เลี้ยงดูให้หลับนอน
นกขมิ้นเหลืองอ่อน
ค่ำไหนนอนนั่น อกฉันหมอง

ทนระกำ ช้ำใจยามค่ำ
ยินเสียงร่ำน้ำตก โอ้หัวอกเอ๋ย
อกโอ้อาวรณ์ ฉันไร้คู่ร่วมคอน
ต้องฝึกนอนหนาวเอย โอ้หัวอกเอย

เมื่อมอง หมายปองก็แลเห็น
หวิวในใจเต้น เหมือนเป็นเพียงแต่มอง
เหมือน พบรังจะครอง
แต่หมองเกรงที่ หวั่นจะมีเจ้าของ

ฟังสำเนียง เสียงเพลงครวญคร่ำ
ใครหนอร่ำ คำบอก เจ้าช่อดอกไม้เอ๋ย
เจ้าดอกขจร นกขมิ้นเหลืองอ่อน
ค่ำนี้จะนอนไหนเอย นอนที่

*****

คำคน

พี่ ระทมอยู่เดียวดาย
ความ สุขที่หมายคลายคืน
เจ้า ลืมรักเคยภิรมณ์ ชมชื่น
เพียงฟังน้ำคำคนอื่น
เจ้าคืนสัญญาแห่งใจ
..อันคำคน เวียนวนลอย ลม
ควรหรือเจ้ามาเศร้าตรม
เอาอารมณ์ของตัวเป็นใหญ่
เก็บมาวู่วาม
หลงลืมแม้ความยับยั้งชั่งใจ
ตัดเยื่อ ตัดใย
ทอดทิ้งให้พี่ อกตรม
..เจ้า คิดเอาแต่ใจ ตน
ลืม เหตุลืมผลงายงม
แต่เพียงน้ำคำวาจา ปรารมภ์
ควรหรือยึดเอามาตรม
ระทมแล้วเลยเปลี่ยนไป
..อันอารมณ์ หากเหนือเหตุผล
ความแค้นก็แน่นกมล
กลายเป็นคนคิดสั้นไปได้
หักความระทม
ยกเอาอารมณ์ทิ้งให้ห่างไกล
จะเห็น หัวใจ
แล้วจะรักใคร เจ้าเอย.

*****

ลาทีความระทม

ฉันทนเจ็บช้ำ
ระกำอกร้าว เมื่อคราวสูญสิ้น
เฝ้ากินน้ำตา ขมขื่น
ฉันทนปวดใจทนทุกข์วันคืน
ซบหน้าสะอื้น กล้ำกลืนแต่ความทุกข์ระทม

ฉันจำไม่หายว่าใครฆ่าฉัน
ฝังใจจำมั่น ยอกใจทุกวัน ฝืนข่ม
สายเกลียวแห่งใจสลายลอยลม
มันปวดระบม มันขื่นมันขม เท่าไร

เจ็บ ยัง ฝัง จำ
ขอจำ ตราบถึงวันตาย
น้ำตาหลั่งโลมสนิมในใจ
รินท่วม ทรวงในชโลมแผลใจร้าวราน

สิ้นกันชาตินี้
สิ้นทีเรื่องหลังที่ฝังใจมั่น
โปรดลืมให้มัน พ้นผ่าน
ฉันทนปวดใจพอแล้วนงคราญ
จงอย่ารังควานตามล่าตามผลาญอีกเลย.

*****

เว้าอีสาน

โอ้สะละบาเด้อสาว สวยดี สิวะจังน้อง
ขาวดี สิวะจังเจ้า ผู้ฮายสะละบาจังอาย
ซัง บ่ไปเกิดกำ อยู่เมืองคำ เมือง ใหญ่
ผู้ฮาย จัง อ้าย เกิดได้สะละบาบ่คือ
สั่งน้องนา นาง นา สาว ตา ผู้งาม เอย

.โอ้สะละวาน้องสาว ขาวเสียจริงหนอนาง
พบกลางทางเจ้าสิบังผ้าห่ม
พี่ จะขอเชยชม อกนางห่ม ตึง ตัว

.แม้นจะให้ชมสมใจ ถึงไฟพี่ก็ลุยเล่นเพลิน
ถึงสูงเนินพี่ก็ปีนเล่นทั่ว
แม้น ว่ามีหนามรั้วพี่เดินเสียทั่ว เที่ยว ตาม

.โอยถ้าไม่ได้สมใจ ไฟก็จะตามเผาตัว
ทั้งหนามรั้วจะ ทิ่มมิดด้าม
รักเจ้านั้นคอยตามดั่งไฟร้อนพล่าม กลางทรวง

.โอ้สะดะวาเด้อสาว สวยดีสิวะจังน้อง
ขาวดีสิวะจังเจ้า ผู้ฮายสะดาวาจังอาย
ซัง บ่ไปกินแกลบอยู่หัวมอง น้ำ ไกล
ผู้ฮายสะละบาจังอาย
กินได้สะละบาบ่คือ สั่งน้องนา นาง นา
สาว ตา ผู้งาม เอย..

*****

รักที่อยากลืม

ปลิดปลิวเคว้งคว้าง
ชีวิตฉันดั่งใบไม้ที่หลุดลอย
น้ำตาฉันเป็นลำธาร
อาบรักที่ผิดหวังในตัวเธอ

ร้องทุกข์กับพื้นทราย
ที่เผลอใจไปรักเธอ
จึงต้องมานั่งซึมเหม่อ
เพราะรักเธอเพียงข้างเดียว

หยาดฝนข้ามฟ้า
ชีวิตฉันปรารถนาเธอผู้เดียว
รักเอยเหมือนดั่งคมเคียว
เกี่ยวแม้ข้าวที่เขียวยังคานา

ฝนเอยจงเป็นพยาน
ข้าขอวานจงเมตตา
จงช่วยทำให้ใจข้า
ได้ร้างราลืมรักลง

จงช่วยทำให้ใจข้า ได้ร้างรา.. ลืมรักลง ..

*****

ม่าย

งาม พิศยิ่งงามกินใจ หาใครยากเหมือน
ร้อน เสน่ห์แรงจริงบังอร เร่าร้อนเหลือเกิน
หลงไหลในตัวเจ้า หลงเอาไปฝันเพลิน

ม่าย เธอเป็นแม่ม่ายรูปสวย ฉันจึงต้องช่วยดูแล
เธอเป็นคนดีแท้ๆ ใครชิดยิ่งแพ้อารมณ์
มีมณีอยู่ในมือ ยังคิดแย่งยื้ออาจม
มีเพชรจริงให้ชื่นชม ทำไม่ไปงมเนื้อพลอย

งาม เยื้อยย่างงามจริงๆ ดั่งนางสิงห์เดินดอย
ใจ นั้นใช่คนใจลอย ไม่เคยถอยอธรรม
หลงรักเธอล้นทรวง หมายควงเคียงประจำ

ม่าย เธอเป็นแม่ม่ายรูปสวย ฉันจึงต้องช่วยดูแล
เธอเป็นคนดีแท้ๆ ใครชิดยิ่งแพ้อารมณ์
ประคองมณีไม่เคยทำ ให้เธอต้องชำตรอมตรม
มีเพชรจริงให้ชื่นชม ฉันคงไม่งมเนื้อพลอย

*****