ฉลองวันปราชัย

เหล้า ทำให้ฉันนั้นมี ความสุข

เหล้า ทำให้ทุกข์ ของฉัน หายไป

เหล้า ทำให้ฉัน สุขสันต์ ชื่นใจ

ฉัน จึงดื่มไป เพื่อ ให้มันเมา

เมาแล้ว ลืมได้ สบาย ทุกอย่าง

เจ็บปวด อ้างว้าง ทุกอย่าง บรรเทา

เมาแล้ว คงคลายหาย ความทุกข์ เศร้า

วันนี้ ปวดร้าว พึ่ง เจ้า สุรา

ดื่ม ให้เขา ในวัน สุขสันต์

ดื่ม ให้ฉัน ในวัน โศกา

ฉลอง ให้เจ้า วันเข้า วิวาห์

ฉลอง ให้ข้า วันที่ ปราชัย

ฉลอง ความเศร้า

ด้วยเหล้า ผ่าเบียร์

แก้วหนึ่ง เพื่อเสี่ย คนที่ มีชัย

แก้วสอง เพื่อน้อง คนที่ หลายใจ

แก้วสาม ปราชัย ของ ตัวฉัน เอง ..

สายลมครวญ

ฟังเสียงเยือกเย็นไม่เห็นอะไร ฟังเสียงแต่ไกลฟังคล้ายเสียงลม ทอดใจถอนอ่อนอารมณ์ ฟังแล้วตรอมตรมเมื่อยามสายลมคร่ำครวญ ลมเอ๋ยอย่าครวญจงหวนกลับมา ช่วยพัดช่วยพานำรักชื่นชวน สายลมครวญคร่ำเหมือนคำเธอครวญ หัวใจรัญจวนเมื่อเธอร้องครวญไกลไกล เสียงแว่วแผ่วเบาเบาแสนเศร้าจับใจ เออหนอกระไรเธออยู่ไหนฉันยังใฝ่รำพัน
ลมเอ๋ยช่วยนำคำรักให้เธอ ว่าฉันละเมอและเพ้อทุกวัน ลมผ่านเลยไปไม่รับคำมั่น ใจฉันหวิวหวั่นไม่เห็นใจกันบ้างเลย 

รักเธอจนตาย

ใจรักพี่ ไม่มี เสื่อมมีสิ้น กายฝังดินพียงสิ้นชีพสลาย พี่ปองเธอเพ้อเพ้อ ลมลม งมงาย รักไม่หน่าย รักเธอไม่เปลี่ยนไป ไม่เห็นยาก ถ้าเธอ อยากจะฆ่า เพียงยิ้มมาให้บาดทรวงพี่ไว้ ยอดนารีแล้วทิ้งให้พี่เป็นไข้ใจ พี่คงตายคลั่งไคล้พะวง พี่ภักดีต่อเธอ เพื่อเธอ พลีทุกสิ่งเธอประสงค์ ประสาอะไร เมื่อใจพี่รักจนหลง ก็คงเหมือนคนตาบอดแล้วพี่ ไม่เห็นยาก ถ้าเธออยากจะฆ่า พี่สัญญาไม่หลบหน้าหนี ยอดดวงใจไหนไหนจะตายทั้งที่ ขอให้พี่ ตายในอ้อมกอดเธอ

รำพึงถึงเจ้า

รำพึงความหลังที่ยังคิดถึงเจ้า ดวงใจมีรอยร้าวหลายคราวพี่ผวา เคยรักเคยปองเพียรจ้องไขว่คว้า แม้กาลจะเนิ่นนานมา แต่สุดาฝังดวงมาลย์ นัยน์ตาคมซึ้ง ยังตรึงติดตาพี่ ตากลมสมศรีเทพีของสถาน เคยจ้องมองตาเหมือนว่าอาหาร คิดไปเหมือนไม่ประมาณ จึงซมซานทรมา ใจพี่ตรมเหมือนพรมด้วยเกลือ แต่ใจเจ้าเจือเพชรหรือไรหนา อดีตติดใจช่างไม่นำพา ร้าวรานเสน่หา ร้างราเสน่ห์จันทร์ ความจริงบัดนี้เจ้ามีที่เชยชื่น ใจเราเฝ้าฝืนทุกคืนยังใฝ่ฝัน ชาตินี้โศกาฟันฝ่าจาบัลย์ พิษรักตามปลุกผูกพัน อยากมีวันเชยอนงค์

*****

รำพึงถึงพี่

ยินเพลงความหลังน้องฟังแล้วซาบซ่า ดวงใจปรารถนาคิดพาให้สุขสันต์ ถึงแม้ว่ากาลหมุนผ่านนานวัน น้องรักพี่ปักใจครัน ไม่มีวันผันแปรไป ความจริงใจน้องก็ปองในตัวพี่ ทนงในศักดิ์ศรีของพี่หรือไฉน ไม่ทักไม่ทายไม่กรายมาใกล้ รักเพริศจะเกิดอย่างไร โธ่..ทำไมทรมา ใจพี่ตรมเหมือนพรมด้วยเกลือ แต่ใจน้องเหมือนเถือด้วยมีดผ่า อดีตกรีดใจช่างไม่เลือนลา เสียนวลครวญไห้หา เสียน้ำตาที่หลั่งนอง คอยชมสมรักมิพักจะเชยชื่น จำทนสุดฝืนคนอื่นเป็นเจ้าของ ชาตินี้เสียใจ มิได้ปรองดอง รักจริงชาติหน้าจับจอง สุขสมปองครองนิรันดร์

ชมทุ่ง

เห่เฮ้ ฮาฮ้า เสร็จจากงานนาแล้วเมื่อเวลาเย็นเย็น เป่าขลุ่ยแล้วพาเจ้าทุยเดินเล่น ลมพัดเย็นเย็นมาเดินเล่นไปตามคันนา แสนสุขใจนั่งบนหลังควาย ควายก็และเล็มหญ้า นั่นกบร้องอ๊บอ๊บอยู่กลางนา เสียงเขียดร้องจ้า เมื่อเวลาฝนพรำ นกน้อยบินจร นกเขาคืนคอน ก็เมื่อตอนจะค่ำ ลมทุ่งพัดโชยชื่นฉ่ำ สาวสาวอาบน้ำอยู่ที่ลำประโดง นกกระยางย่างเดินเหลียวมอง จ้องหาปลาตัวโก่ง นั่นปูนับร้อย นั่นตัวหอยโข่ง ฝั่งลำประโดง สาวยังคงลอยคอ เขียวเหลืองเรืองรอง ข้าวรวงสีทองมองไสวชูช่อ นั่นคันไถ แล้วเอ๊ะ.นั่นใครยกยอ เสียงกอไผ่สีซอ ฟังเป็นเพลงตะลุง มั่นหมายใจปอง ถ้าได้นวลเนื้อทอง มาขี่หลังควายชมทุ่ง คงสุขคงสันต์ทั้งวันยันรุ่ง เต้นจังหวะตะลุง บนหลังควายในยามเย็น เห่เฮ้ ฮาฮ้า เสร็จจากงานนาแล้วเมื่อเวลาเย็นเย็น เป่าขลุ่ยแล้วพาเจ้าทุยเดินเล่น ลมพัดเย็นเย็นมาเดินเล่นไปตามคันนา ..

อ้อนจันทร์

จันทร์เอ๋ย...จันทร์เจ้า ก่อนเคยขอข้าวขอแกง แต่วันนี้ขอแหวนพลอยแดง ผูกมือน้องข้า แล้วจันทร์จะว่าอย่างไร ขอช้างมีงา ขอม้าสักตัวไม่ได้ กราบไหว้วอนขอละครรำไทย ขอเอามาให้น้องข้าจะได้หัดรำ ฮืม..ฮืม.. จันทร์เอ๋ย...ช่วยด้วย ได้ยินแล้วช่วยรับคำ หมดทางฝืน แม้ขืนใจดำ ข้าคงร้องไห้ เพราะคงไม่ได้แจ่มจันทร์ ขอเพชรแพงๆ ขอแบงค์ซักเรือกำปั่น อย่าเงียบงำขอทองคำซักตัน ขอเอามาหมั่นซักสองสามวันจะคืน ฮืม...อืม.

ผีเสื้อ

ผี เสื้อ ตัวน้อย น้อย บิน ล่องลอย กลางพนา ไพร โผ ผิน ร่อนบิน ระเริงใจ คลุกเคล้า ดอกไม้ใจชื่นบาน
แสง แดด ยามสาย สาย ยาม พร่างพราย ต้องสายธาร ฉาบ ทอง เมื่อมองแสนตระการ ผี เสื้อ สุขสราญ นะเจ้าเอย
ท้อง ฟ้า สี อำพัน ผีเสื้อ สุขสันต์ มากเหลือ เจ้าไม่คิด ไม่ต้องหวัง ดอกไม้ยัง กูลเกลื้อ แสงแดด จุนเจือ ชีวี
อยาก จะเป็น ผีเสื้อ ตัวน้อย บิน ล่องลอย เสรี สี สัน ดุจอัญ มณี สุขใด หรือจะมี เช่นผีเสื้อ

จงรัก

โปรดอย่าถาม.
ว่าฉันเป็นใคร เมื่อในอดีต
และโปรดอย่าถาม
ว่าอดีตฉันเคยรักใคร.

รู้ไว้อย่างเดียว 

เดี๋ยวนี้รักเธอ และรักตลอดไป
รักมากเพียงไหน
กำหนดวัดได้ เท่าดวงใจฉัน

อย่าเพียรถาม
ว่าฉันจะรัก เธอนานเท่าใด
ฉันตอบไม่ได้
ว่าฉันจะรักชั่วกาลนิรันดร์

เพราะชีวิตฉัน 

คงไม่ยืนยาว ไปถึงป่านนั้น

รู้แต่เพียงฉัน
หมดสิ้นรักเธอ เมื่อฉันหมดลม

ทาสทรมาน

ดวงตะวันลับทิวแมกไม้

ใจพี่ก็หายหายลับไปกับตะวัน
สิ้นแสงสูรย์อาดูรโศกศัลย์
ทิวาลับลาพลันเหมือนดังมีดบั่นหัวใจ

คอยละเมอเพ้อว่าเธอนั้น
ยังเป็นมิ่งขวัญขวัญชู้คู่ฤทัย
สวาทยังหวามฝังจำติดใจ
มิแรมนิราศไกลฝังใจอยู่ชั่วนิรันดร์

รักเจ้าเอ๋ยรักเคยสมปรารถนา
ลับไปไม่หวนคืนมาสุดไขว่คว้ามาแนบขวัญ
วิมานที่หวังพังมลายลงสูญพลัน
เหลือเพียงซากนั้นดั่งทาสทรมาน

ยามราตรีนี้พี่ยิ่งหมอง
ใจพี่กลัดหนองหมองใจด้วยจากนงคราญ
สวาทหายแรมมลายแหลกลาญ
ทิ้งซากรักไว้ประจานทรมานจิตใจนักเอย

*****