เหมันต์ที่ผ่านพ้นไป
ผ่านไปพร้อมใบไม้บาน
ร่วงหล่นพริ้วปลิวลู่ลงทาง
ดูใบไม้วางอ้างว้างเอกา
เหมือนรักที่จากฉันไป
จากไปเหลือไว้แต่น้ำตา
หลั่งรินไหลท่วมใจท่วมขอบฟ้า
ดังไฟรักพาฤทัยแหลกลาญ
เพียงหวังไขว่คว้า
ค่าเหลือแค่อาลัย
สุดจะเอ่ย บอกใคร
ยั้งใจ ไม่ให้ หลงน้ำคำ
เหมันต์ยังผ่านเช่นเคย
อย่าเลย ฉันกลัวบอบช้ำ
อย่าตอกย้ำในความทรงจำ
โอ้เหมันต์ อย่าผ่านมาเลย
*****
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น